Αντικρίζοντας σήμερα ο επισκέπτης την επιβλητική μορφή του Ανακτόρου, δε μπορεί παρά να παρασυρθεί σε μια άλλη εποχή, τότε που το ανάκτορο αποτελούσε το θέρετρο δυο μορφών της Ευρωπαϊκής Ιστορίας, που το μόνο κοινό που είχαν μεταξύ τους ήταν η λατρεία τους προς την Κέρκυρα, την Ελλάδα και τον πολιτισμό της. Η Αυτοκράτειρα της Αυστροουγγαρίας Ελισάβετ, η γνωστή Σίσσι και ο Κάιζερ της Γερμανίας Γουλιέλμος Β’.

Εκείνη το έκτισε για να έρχεται και να ξεχνάει τον πόνο της, εκείνος το αγόρασε μετά το θάνατό της, αλλά ο πόλεμος, που ο ίδιος κήρυξε, δεν τον άφησε να το χαρεί.

Κατά τον Α’ αλλά και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Ανάκτορο καταλήφθηκε, χρησιμοποιήθηκε για άλλους σκοπούς και δυστυχώς, λεηλατήθηκε. Μετά από πολυετείς εργασίες ανακατασκευής και ανακαίνισης, το Ανάκτορο έχει ανακτήσει την παλιά του αίγλη.

Aυτοκράτειρα Ελισάβετ

Η αυτοκράτειρα Ελισάβετ, μια μυθιστορηματική μορφή, που δέσποσε για το κάλλος, την ομορφιά, την ευστροφία, αλλά και την καλλιέργεια του πνεύματός της και τις φιλελεύθερες πεποιθήσεις της, έγινε ευρεύως γνωστή όταν η Ρόμυ Σνάϊντερ την ενσάρκωσε σκηνικά στη θρυλική ΣΙΣΣΙ.

Γεννήθηκε το 1837 στον Οίκο των Ποσενχόφεν της Βαυαρίας. Πριν προλάβει καλά-καλά να ενηλικιωθεί, παντρεύτηκε τον Φραγκίσκο Ιωσήφ Α’ των Αψβούργων, μετά από σύντομο ειδύλλιο. Τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η Ελισάβετ στην αυτοκρατορική αυλή, την οδήγησαν να αναζητήσει την φυγή της σε διάφορα ταξίδια. Σε κάποιο από αυτά επισκέφθηκε την Κέρκυρα, όπου παρέμεινε για τρεις μήνες, αφού η Κέρκυρα τη μάγεψε. Η Ελισάβετ επέστρεφε συχνά στην αγαπημένη της Κέρκυρα αλλά και την υπόλοιπη Ελλάδα, όπου μορφώθηκε στα ελληνικά γράμματα από πολλούς διδασκάλους, ανάμεσά τους και ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος. Είναι γνωστοί άλλωστε σε πολλούς οι διάλογοι, οι οποίοι διαμείφθησαν ανάμεσά τους και έδωσαν λαβή να ειπωθεί ότι υπήρξε ένα πλατωνικό ειδύλλιο ανάμεσα σ’ αυτήν και το συγγραφέα της “κερένιας κούκλας”.

Συγκλονιστικά συμβάντα από το 1867 μέχρι το 1889, όταν ο γιος της, πρίγκιπας του στέμματος Ροδόλφος, απεβίωσε ξαφνικά, κλόνισαν τον ψυχικό κόσμο της αυτοκράτειρας η οποία αναζήτησε ηρεμία μακριά από τη Βιέννη, στην Κέρκυρα. Εκεί, στο Γαστούρι, άρχισε την ανοικοδόμηση ενός μικρού ανακτόρου, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1891. Η ίδια το κόσμησε μέσα κι έξω με παραστάσεις και έργα τέχνης, με θέματα την Ελληνική μυθολογία και ιστορία. Η ονομασία ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ εδόθη από την Αυτοκράτειρα λόγω της ιδιαίτερης λατρείας της προς τον κεντρικό ήρωα της Ιλιάδας και του Τρωικού πολέμου. Αντάξιο της ταραγμένης ζωής της ήλθε το τέλος της το 1898. Δολοφονήθηκε σε ένα ταξίδι της στην Ελβετία. Μετά το θάνατό της το Αχίλλειο παρέμεινε ακατοίκητο για 9 χρόνια.

Κάιζερ της Γερμανίας

Ο Κάιζερ (Αυτοκράτορας) της Γερμανίας, Γουλιέλμος Β’, μετά από πρόταση του τότε βασιλέα της Ελλάδας, Γεώργιο Α’, αγόρασε το Αχίλλειο το 1907, μετά από διαπραγματεύσεις δυο χρόνων.

Κύριος πλέον ο Κάιζερ του ανακτόρου, προχώρησε σε διάφορες αλλαγές και προσθήκες σ’ αυτό, όπως τη μεταφορά του θνήσκοντα Αχιλλέα στη σημερινή του θέση, από το σημείο που δεσπόζει σήμερα ο Νικών Αχιλλέας, που ο ίδιος έφερε. Επίσης έδιωξε από το Αχίλλειο το άγαλμα του ποιητή Χάινε, που είχε φέρει και τοποθετήσει η Αυτοκράτειρα στο δάσος του. Τέλος ανήγειρε δίπλα από το Ανάκτορο ένα μεγάλο κτίριο για να στεγάζει τη φρουρά του. Όμως το πρώτο του μέλημα ήταν η αναμόρφωση των κήπων του ανακτόρου, που δεν κατοικήθηκε για 9 χρόνια, και φυσικά είχαν παραμεληθεί. Γι’ αυτό τον λόγο έφερε διάσημους γεωπόνους, κηπουρούς, αλλά συγχρόνως δέντρα και φυτά, σπάνια τότε, πολλά από τα οποία διατηρούνται και σήμερα.

Ο Αυτοκράτορας βοήθησε ενεργά στις ανασκαφές των Αγίων Θεοδώρων στη Γαρίτσα, φέρνοντας ο ίδιος τον Γερμανό αρχαιολόγο Δαίρπφερντ, με την βοήθεια του οποίου ανακαλύφθηκαν τα ευρήματα που στεγάζονται σήμερα στο αρχαιολογικό Μουσείο της Κέρκυρας, με πρώτη την Γοργόνα. Το τελευταίο του έργο, ήταν η κατασκευή παρατηρητηρίου στον Πέλεκα απ’ όπου φαίνεται μεγάλο μέρος του νησιού. Πολλά θα έκανε ο φιλόδοξος αυτοκράτορας της Γερμανίας, όμως το ταξίδι που έκανε το 1914 στην Κέρκυρα έμελλε να είναι το τελευταίο.

Νεότεροι Χρόνοι

Η Κέρκυρα καταλήφθηκε το Δεκέμβριο του 1915 απ’ τα Γαλλικά και Σερβικά στρατεύματα, κατά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Αχίλλειο μετατράπηκε σε στρατηγείο και νοσοκομείο των Γάλλων και των Σέρβων. Το γεγονός ότι οι Γερμανοί ήταν οι πολεμικοί τους αντίπαλοι επηρέασε στο να γίνουν καταστροφές σε κάθε τι που θύμιζε τον Κάιζερ. Άγνωστο παραμένει ακόμα και σήμερα τι εξαφανίστηκε τότε.

Μετά την λήξη του πολέμου, με την Συνθήκη των Βερσαλλιών το 1919 περιήλθε με τις πολεμικές επανορθώσεις στο Ελληνικό Δημόσιο. Στο μεσοπόλεμο διάστημα πολλά αντικείμενα και έπιπλα εκποιήθηκαν σε διάφορες εύπορες οικογένειες. Το ανάκτορο βρέθηκε ξανά στο μάτι του κυκλώνα, στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, κατά την Ιταλο-Γερμανική κατοχή. Χρησιμοποιήθηκε τότε ως στρατηγείο και νοσοκομείο από τους κατακτητές, και δυστυχώς λεηλατήθηκε. Εν συνεχεία, μετά την απελευθέρωση, στέγασε εστία δημοδιδασκάλων, Τεχνικές Σχολές, Βασιλικά Ιδρύματα και παιδουπόλεις. Με τον καιρό άρχισε να γίνεται φανερό ότι το κτίριο οδηγούνταν όλο και περισσότερο σε αποσύνθεση.